Einde van de vakantie met een staartje

Lieverds,

Ik dacht: die laatste blog wordt een kleintje, want op zaterdag in Palm Springs liggen we alleen maar een dag aan het zwembad met lezen, zwemmen en eten en zondags gaan we nog ff Los Angeles in om wat cultuur op te doen en te shoppen. Tot zover klopte mijn gedachte helemaal.

Zondags rijden we inderdaad niet te laat naar Los Angeles, zodat we naar het Sience Center kunnen om de Spaceshuttle Endeavour te bekijken.

De 2e verdieping is voor een groot deel ingericht met allerlei space-attributen, ruimtepakken, satelieten op schaal en andere informatie over de ruimte. Ze hebben het leuk opgezet. Daarna lopen we door naar de expositie over de spaceshuttle. Het gaat over de hele geschiedenis en alle 135 spaceshuttlevluchten of te wel STS flights. Ook staat men stil bij de vluchten die fout gegaan zijn. 'So we won't forget our heroes.' Mooi.

Daarna kijken we de film over het thuisbrengen van de Endeavour. Dit was een mega (promotie) operatie over de weg.

In de volgende hal kunnen we dan echt de spaceshuttle Endeavour bekijken. Wat een onwijs groot ding!
Ik vond hem altijd al ondrukwekkend, maar dit is nog groter dan gedacht. Wauw!

Aanraken mag niet, maar we kunnen hem wel van dichtbij bekijken. Wat ik niet wist, maar nu kon zien, is dat alle tegeltjes van het hittechild een identiek nummer hebben. Best logisch eigenlijk.

Wubbo Ockels hangt er ook nog aan de muur tussen alle 135 vluchten. Toch leuk. Hahaha

Na het culturele deel, gaan we shoppen in de La Galleria Mall. Een mega winkelcentrum met een binnen- en buitendeel. We passen veel en kopen een paar dingen voor een prikkie. Handig dat we vd week al die extra koffer gekocht hadden. Hihi.

Eten doen we bij de Cheesecake Factory en die cake gaat lekker mee naar huis voor na het inpakken. Hmmmm

Als we bij hetzelfde hotel aankomen (en hier stopt mijn voorspelling) waar we het begin van onze reis ook begonnen zijn, klaagt Steef ineens over een zeer oor. Ik kan er nog niets aan zien, maar hoop gelijk dat het geen wondroos wordt. Dit heeft ie namelijk al veel vaker gehad.
Als we alle koffers ingepakt hebben, is zijn oor toch een stuk dikker en roder geworden. Steef smeert er wat fucidine op, slikt paracetamol en we gaan slapen. Kww morgen, maar 't ziet er niet goed uit.

Maandagmorgen staat z'n oor van zijn hoofd af, is roodgloeiend en erg warm.
Dat wordt een doktersbezoek. :-((
Isa googelt de dichtstbijzijnde arts en we worden naar het Martin Luther King Jr. Hospital geleid. Op naar de ER dus. Pfff

Geluk bij een ongeluk heeft onze vlucht van Los Angeles naar München 4 uur vertraging. Herstel...3.55 uur. Bij 4 uur of meer hebben we namelijk recht op vergoeding. ;-(
Nou dat geeft dan in ieder gevsl wat tijd.

De 'eerste' ER waar we ons moeten melden, is er één zoals je die kent uit televisieseries als ER of St Elsewhere. Letterlijk!

Steef meldt zich bij het eerste balie: beoordeling of er echt hulp nodig is.
Daarna moeten we wachten tot hij bij de 2e balie aan de beurt is. Isa en ik halen ondertussen ontbijt in de cafetaria van het ziekenhuis er naast. Als Steef uiteindelijk aan de beurt is, blijkt deze ER alleen voor locals te zijn. Okay en nu? Op naar de ER van het ziekenhuis.

Nadat we ons aangemeld hebben (incl. foto en badge) mogen we doorlopem naar de ER.
Deze ziet er uit als een callcenter: lage schotten die ipv telefonisten verschillende patiënten van elkaar scheiden.

De kids en ik mogen gelijk niet meer bij Steef wachten ivm de beperkte ruimte in de ER. We gaan daarom maar naar de cafetaria om daar te wachten.

Steef houdt ons netjes via de app op de hoogte: eerst inchecken, daarna een hokje (room) toegewezen krijgen en daarna bezoek van de verpleegkundige die allerlei checks komt doen. Steef kan haar gelukkig overtuigen dat z'n hoge bloeddruk wel normaal is en wonder boven wonder gaat hij bij het bloedprikkem niet onderuit. Gelukkig!

Daarna moet hij naar een andere kamer om de dokter te zien. Deze is blik dat ie gekomen is, want het is een beste infectie. Ook wil hij hem in eerste instantie een nacht houden, maar toen Steef zei dat we naar huis moesten vliegen vandaag kwam hij met een ander plan: je mag naar huis, maar eerst moet je een infuus met antibiotica hebben en je bloedwaarden moeten goed zijn.
Al met al kan dat 1.5 uur duren. Oké klinkt als een goed plan.

Steef mag mij even bellen en dan breek ik. Dikke tranen vloeien en ik kan ze niet stoppen. Zo spannend allemaal en Steef is vroeger al eens heel ziek geweest met dezelfde kwaal, dus heb ik hem best zitten knijpen. Nadat ik papa, JB en Bianca heb gebeld (thanks!!!) ben ik weer rustig.

Na ruim een uur is ineens alles voorbij. De bloedwaarden zijn goed en het infuus op. Steef mag gaan. Wel krijgt hij nog een AB kuur mee voor 10 dagen. Deze kuur kunnen we bij de Farmacy van een Walmart ophalen. Maakt niet uit welke. Best raar dit. Hahaha.

Bij het betalen van de medicijnen wordt ons gevraagd of we een coupon hebben, zodat we korting hebben. Nee, die hebben we natuurlijk niet, maar hoe kunnen we daaraan komen? De apothekersassistente legt ons rustig uit hoe we op het internet dat kunnen regelen en zodoende hebben we ineens ruim $30 korting. Raar land is dit soms.

Na alle gedoe brengen we de auto terug naar de verhuurmaatschappij en gaan we met de shuttle naar het vliegveld.
Bij het inchecken van de bagage krijgen we een compensatiemaaltijd aangeboden van Lufthansa die we bij elk restaurant kunnen inwisselen.
We hebben zin in pizza en zo zit ik nu met een pizza en een Corona onze ervaringen te schrijven.

Vanavond vliegen we terug naar München. Hoe laat? Nog geen idee precies. En morgen hebben een ergens een aansluitende vlucht naar Amsterdam. Kww dus opnieuw.

Never a dull moment met de terElstjes!

X